Εσπερινός

Τετάρτη 21/09, την ώρα που βασίλευε ο ήλιος, δίπλα στον πέτρινο μαντρότοιχο  της Φυλακής.

Αλλόκοτο σκηνικό: Το πιάνο πάνω στο χώμα, δίπλα το κοντραμπάσο, το ακορντεόν και το κλαρίνο. Εθελοντές μουσικοί.  Και ξαφνικά η φωνή της αειθαλούς Μαρίας Φαραντούρη με τη μουσική του Θεοδωράκη διέσχισαν  τον αέρα, το σκληρό πέτρινο τοίχο και έφτασαν στον εντός της φυλακής χώρο: Αχ, θάλασσά μου, (η αρχή από το τραγούδι «ο ναυαγός») και συνάντησαν τους έγκλειστους αφηγητές: Οι ανθρώπινες φωνές τεσσάρων εγκλείστων ακούγονται : ο καθένας ιστορούσε σύντομα τη χαμένη, τη διαλυμένη του ζωή: από τον τρόμο του πολέμου στην αγωνία του θαλασσοπνιγμένου  και την απόγνωση και τον καημό του ναυαγού.

Καμιά τριανταριά γυναίκες και άντρες, φίλες και φίλοι, στο λοφίσκο σιωπηλά ακούν και προσπαθούν να δουν (;) . Μετά σκοτάδι απλώνεται έξω και μέσα στη φυλακή.

Δοξολογία στην Ανθρωπιά

 

Άλλη μια δράση του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας των Φυλακών.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κυρία Φαραντούρη για την ανιδιοτελή προσφορά της, όπως και των μουσικών  που συνόδευσαν. Κυρίως όμως Ευχαριστώ στη Διευθύντρια κυρία Σταύρου για την συγκινητική κατανόησή της.